De greenleaff Dagboeken

De greenleaff Dagboeken

Blog Article

Middelnederlands onderscheidt zich aangaande Oudnederlands bij verdere via dit afzwakken over een vocalen, dit wordt ook wel vocaalreductie genoemd. Voorbeeld vogala wordt vogele (in modern Nederlands: vogels). Ofschoon er in dit Middelnederlands veel meer is overgeleverd (in een verschijning betreffende handschriften en een vroegste gedrukte registreren) vervolgens aangaande Oudnederlands en het de begrenzing in een tijd beslist, is dit onderscheid zeker ook taalkundig over aard: zie onder verdere A.

Heruitgave met de Statenvertaling uit 1921. Pas in een 16e eeuw begonnen de vele regionale talen in een gebieden daar waar nu Nederlands is gesproken aan hun ontwikkeling tot één standaardtaal. Tot dan toe kende iedere regio haar eigen geschreven verschijning(en) en daarin weken welke in dit zuidoosten (Limburg) en noordoosten (over Groningen tot de Achterhoek) het meest af. Zij vertoonden invloeden betreffende de talen aangaande dit Hanzegebied en Münsterland en zullen later bijna niet deelnemen met de vorming over ons handige Nederlandse standaardtaal.

[8] Deze standaardtaal moest natuurlijk putten uit reeds bestaande dialecten, in dit geval, gezien dit overwicht aangaande een Franken in de kerngewesten, voornamelijk het Nederfrankisch, ze het betreffende een zekere "Ingweoonse" kracht[14] uit het West-Vlaams en Hollands die gesproken werden in kustgebieden daar waar in vroegere eeuwen zich verscheidene Saksische en Friese groepen gevestigd hadden. Vanwege die oorsprong mag de westelijke tak van dit Oudnederfrankisch ingeval ons vroegmiddeleeuwse voorloper aangaande dit Nederlands beschouwd worden die in deze context dan zodra Oudnederlands aangeduid is.[8] Dit beklemtonen van zo'n oude aftakking kan echter verhullen dat dit evenzeer typisch kan zijn voor een nationale Germaanse talen dat ze uit een veelvoud over elkaar beïnvloedende dialectgroepen afgeleid bestaan, wat wat trouwens alsnog meer geldt voor het Duits dan het Nederlands.[15]

Verspreid aan een wereld bestaan ofwel bestonden er enkele op het Nederlands gebaseerde creoolse talen. Enkele daarvan bestaan in dit apart via dit Zeeuws beïnvloed. Een meeste aangaande deze talen bestaan volkomen of grotendeels uitgestorven.

In het westen aangaande dit huidige territorium van Duitsland, dicht voor een staatsgrens, werd eerst in enkele gebieden dit Nederlands gebruikt. Heel langzaam werd het Nederlands ingeval standaardtaal verdrongen. In 1830 gebruikte tachtig procent van een kerken en ruim 20 procent aangaande een scholen in dit gewest Kleef alsnog Nederlands. Men sprak destijds nog aangaande "Pruisisch Vlaanderen". Dit Nederlands was destijds al wel in dit bestuur en de rechtspraak verwisselen via het Hoogduits.

Leerlingen in Wallonië kunnen hun 2e taal vrij kiezen. In een Brusselse scholen is er nauwelijks vrije afwisseling en is een overige landstaal verplicht de 2e taal. Voor veel Franstaligen kan zijn het Nederlands ook een tweede taal, zeker blijft dit communiceren aangaande Nederlands voor heel wat Franstaligen ook na jaren onderwijs, alsnog aldoor ons heuse opgave.

In een meeste gevallen zijn het variëteiten welke in dit verdere verleden in een periferie aangaande het Nederlands bestaan opkomen. De mogelijkheid op het ontstaan van moderne perifere variëteiten kan zijn gering, maar nog iedere keer aanwezig (vergelijk Murks en straattaal). Te onderscheiden zijn:

In gevallen daar waar het plaatselijke Nederduitse dialect nauw verwant was juiste Nederlands, heeft een taal naast dit Hoogduits een functie vervuld wanneer standaardtaal, terwijl ook gereformeerde kerkgemeentes en Mennonieten teneinde godsdienstige redenen een voorkeur gegeven hebben juiste Nederlands.[twintig]

Dit oudste in het Nederlands geschreven boek dat momenteel bekend is, is dit handschrift van de Wachtendonckse Psalmen, zo genoemd tot de Luikse kanunnik Arnold Wachtendonck, welke dit in een 16e eeuw in bezit had. In 1591 dateerde click here Justus Lipsius het op omstreeks 900. Het boek is overgeleverd in de vorm aangaande een gedeeltelijke kopie; na Lipsius is het nooit verdere teruggezien. Het kan zijn vermoedelijk voortkomen in een streek waar dit zichzelf 700 jaar later nog aldoor bevond: in dit Nederlandstalig deel met het prinsbisdom Luik, wellicht in de Abdij aangaande Munsterbilzen, een adellijk stift, waaraan Wachtendonck wanneer rector aaneengehecht was.

De status hiervan zodra officiële taal kan zijn in 1995 officieel vastgelegd, door geneesmiddel betreffende een wijziging betreffende een Handige wet bestuursrecht. Die wijziging was in feite bedoeld teneinde ook het Fries een officiële status te geven.

Wanneer benaming voor dit Nederlands gelden gedurende Middeleeuwen vooral variaties over Diets/Duuts, dit woord Nederlands wordt in 1482 voor het in het begin aangetroffen. In een 2e helft betreffende een 16e eeuw komt hier, ingeval synoniem, dit woord Nederduytsch voor. Het betreft op deze plaats een samenvoeging over Nederlands/Nederlanden en Diets/Duuts (nadat een uu-klank in dit Nieuwnederlands tot een ui-klank omboog) en vindt haar oorsprong voor de Rederijkers.

In bijzinnen is een V2-regel ook niet aangewend en treedt daar (net mits in dit Duits) inversie op in bijzinnen; de volgorde wordt vervolgens pure SOV (Je zag het deze een deur dichtdeed). Een volgorde is dus:

Indien gevolg van een Tweede Wereldoorlog in Holland was daar in een jaren 50 een omvangrijke omslag in de Nederlandse literatuur. Het idealistische leek te bestaan verdwenen en daarvoor in een plaats kwam de rauwe realiteit, een onmenselijkheid, en veel zorg voor lichamelijkheid en seksualiteit.

In september 2010 deed het kabinet-Balkenende IV een voorstel om het Nederlands in de Grondwet op te nemen, hetgeen leidde tot ons lange discussie tussen meerdere instellingen bijvoorbeeld een Raad met State (die afwijzend reageerde), experts en politieke partijen.[21] Volgens verschillende spelers in dit debat was dit al ons ongeschreven regel dat dit Nederlands een officiële taal met Nederland was,[26] alhoewel sommigen meenden dat het niet per se betekende dat het een geschreven regel moest kunnen worden wegens onbedoelde uitvloeisels.